Bij Lagrange begrijpen we het belang van het kiezen van de juiste antiaanbaklaag voor uw kleine huishoudelijke apparaten. Elk type coating heeft specifieke technische kenmerken die aan bepaalde behoeften voldoen. Op deze pagina ontdekt u in detail de verschillende coatings die we gebruiken, hun voordelen en specifieke kenmerken. Verken hieronder de informatie over:
Antiaanbaklaag op basis van PTFE
PTFE (Polytetrafluorethyleen) is een polymeer verbinding die op 6 april 1938 werd ontdekt door chemicus Roy J. Plunkett (1910-1994) terwijl hij werkte aan gassen die werden gebruikt voor de productie van koelvloeistoffen. Na het controleren van een bevroren en gecomprimeerd tetrafluorethyleen monster, deden hij en zijn collega's een verrassende ontdekking: het monster was spontaan gepolymeriseerd tot een wit, wasachtig vast stof dat polytetrafluorethyleen (PTFE) werd.
PTFE is inert voor vrijwel alle chemische producten en wordt beschouwd als het meest glibberige materiaal ter wereld, wat het een van de belangrijkste en veelzijdigste technologische ontdekkingen maakt. Veel industrieën - lucht- en ruimtevaart, communicatie, elektronica, industriële processen en architectuur - danken enkele van hun belangrijke vorderingen aan PTFE.
Studies uitgevoerd door volksgezondheidsautoriteiten in Europa en de Verenigde Staten hebben de onschadelijkheid van PTFE aangetoond: zelfs bij accidentele inname is PTFE een stof die geen gevaar vormt.
Echter, PTFE bevat PFAS (per- en polyfluoralkylstoffen) die chemische stoffen zijn en als gemeenschappelijk kenmerk hebben dat ze persistent zijn in het milieu vanwege de sterkte van de koolstof-fluorverbindingen die ze bevatten.
Er zijn 2 soorten PFAS:
- Kortketenige PFAS, zogenaamde "niet-polymeren": gevaarlijk voor de gezondheid en de natuur omdat ze bepaalde chemische componenten in het lichaam en de natuur vervangen en daarom bio-accumulerend worden genoemd. Dit is het geval bij PFOA en PFOS, die al enkele jaren bij wet verboden zijn.
- Langketenige PFAS, zogenaamde "fluorpolymeren": inert en niet bio-accumulerend, ze gaan geen interactie aan met het menselijk lichaam en de natuur.
Kortketenige PFAS
Niet-polymere stoffen kunnen problematisch zijn omdat ze de neiging hebben zich op te hopen in het menselijk lichaam, zoals het geval is bij PFOA of PFOS.
Langketenige PFAS
Fluorpolymeren hopen zich niet op in het lichaam. Ze zijn chemisch inert en worden als veilig beschouwd voor de menselijke gezondheid. Dit is het geval bij de PTFE-coating.
PTFE bevat alleen langketenige PFAS en vormt dus geen gevaar, zelfs niet bij accidentele inname.
Het gevaar zou alleen liggen bij verkeerd gebruik bij te hoge temperaturen, wat gevaarlijke emissies zou kunnen veroorzaken die schadelijk zijn voor het milieu. Alles hangt dus af van het beheersen van de kooktemperatuur, die niet hoger mag zijn dan de kritieke temperatuur (smeltpunt rond 320°C). Het wordt zelfs aanbevolen om niet boven 260°C te gaan. In tegenstelling tot een koekenpan kan een dergelijke temperatuur niet worden bereikt op onze producten met een PTFE-coating dankzij thermostaten die de temperatuur reguleren. Gebruik bij een temperatuurbereik onder 250°C zal de levensduur van de coating verlengen.
PTFE wordt gebruikt op de meerderheid van Lagrange-producten met een antiaanbaklaag.
Antiaanbaklaag op basis van siliconen
Siliconen zijn anorganische verbindingen gevormd door een silicium-zuurstofketen waarin groepen zich hechten aan de siliciumatomen.
Op zoek naar een combinatie van de eigenschappen van koolstofverbindingen met die van siliciumverbindingen, vond onderzoeker James Franklin Hyde in 1938 de siliconen uit.
De antiaanbaklaag op basis van siliconen heeft vergelijkbare fysisch-chemische eigenschappen als die van PTFE.
Het is iets duurder dan de PTFE-coating maar heeft een betere weerstand tegen chemische producten. Het is ook milieuvriendelijker wat betreft het productie- en vernietigingsproces. Het is echter iets minder bestand tegen temperatuur en heeft een lagere duurzaamheid. Het is daarom een interessante optie voor producten die niet dagelijks worden gebruikt (bijv. raclette).
Het wordt bij Lagrange gebruikt voor de raclettepannetjes Evolution® (149XXX) en Transparence® (079XXX).
Keramische antiaanbaklaag
De keramische coating is een anorganisch materiaal afgeleid van steen (voornamelijk samengesteld uit silica) dat zijn antiaanbakeigenschappen krijgt via sol-gel processen die het materiaal onder spanning zetten. Het is de oppervlaktespanning die het product zijn antiaanbakeigenschappen geeft, vergelijkbaar met een waterafstotende was.
In tegenstelling tot PTFE-coatings bevatten keramische coatings geen PFAS. Ze zijn echter gevoeliger voor microscopische voedselafzettingen die het oppervlak kunnen beschadigen. Er vormen zich microscopische eilandjes die hechtpunten creëren, waardoor het product geleidelijk aan zijn antiaanbakeigenschappen verliest.
De levensduur van een keramische coating is dus theoretisch iets korter dan die van een PTFE-coating.
Om het risico op micro-afzettingen te verminderen, mogen platen met deze coatings niet oververhit worden of een te grote thermische schok ondergaan. De keramische coating is namelijk minder flexibel dan de PTFE-coating en dus gevoeliger voor snelle uitzetting van de metalen ondergrond waarop het is aangebracht. Dit risico is beperkt bij onze apparaten waarvan de temperatuur wordt geregeld met behulp van een thermostaat en die niet zo snel kunnen opwarmen als een inductiekookplaat.
De keramische antiaanbaklaag wordt momenteel slechts voor enkele referenties gebruikt, maar wordt steeds populairder.
Samenvattende tabel
Elke antiaanbaklaag heeft dus zijn eigen kenmerken, maar alle coatings die bij Lagrange worden gebruikt, hebben als gemeenschappelijk kenmerk dat ze geen gevaar vormen voor de gezondheid van de gebruikers als ze onder de aanbevolen omstandigheden worden gebruikt.
De voor- en nadelen van elk type coating zijn samengevat in de onderstaande tabel:
| Type antiaanbaklaag | Voordelen | Nadelen |
|---|---|---|
| PTFE |
|
|
| Silicone |
|
|
| Keramisch |
|
|